De burcht - 19 december 2017....

19 december 2017
Aan de andere kant van de kruidenier zit een koperslager. Daar tegenover de tapijthandel een een woonhuis. De straat wordt gekenmerkt door de hele grote poort. Deze is geïnspireerd op een poort in Fez (Marokko).

Tja, nu de restauratie van deze straat. In eerste instantie dacht ik: "Hier is niet zoveel aan te restaureren. Ik had er ook een stuk weggezaagd. Dus als ik de daken opnieuw doe, dan valt het wel mee.
Deze lagen oorspronkelijk los, zodat ik nog bij de lampjes kon als dat nodig zou zijn.
Tijdens mijn vakanties in Marokko ben ik in Fez naar de Medina geweest. Hier heb je ook de verfpotten. In deze grote ronde gemetselde potten worden de huiden geverfd. Mannen staan daar in de verfpotten te stampen zodat de verf goed in de huid doordringt.. Je wil niet weten hoe dat stinkt, ha ha. Hoe houden ze dat uit, dag in,  dag uit. Als de huiden dan eenmaal de kleur hebben die ze willen dan worden deze op de daken gelegd om te drogen.

  

Koperslager

Flessenverkoper

In mijn oorspronkelijke kijkkast had ik dus de daken ook vol liggen met kleine huidjes gemaakt van suediene (imitatie suède). In deze nieuwe situatie heb ik de huiden weggelaten. 

Ook de telefoondraden die kriskras naar de huizen gaan zijn weer helemaal hersteld. 

Eigenlijk zijn ze te netjes. Bijna alle bedrading gaat daar bovengronds. En soms heb je op hoeken en kruispunten hele kluwen elektriciteitsdraden bij elkaar.

Waterdrager

Tapijthandelaar

In bijna elke stad van Marokko vind je ze: de tapijt handelaren. Meestal wel in de wat grotere huizen. Paleizen bijna, want zodra je de sobere deur of poort doorgaat kom je op rijk versierde 

binnenpleinen met kleine fonteintjes. In het atelier zitten vaak (jonge) meisjes en vrouwen aan de weefgetouwen. De kleden worden geknoopt volgens eeuwen oude patronen en vastgelegde kleuren. 

De wol wat gebruikt wordt komt van de schapen die in het berggebied worden gehouden. Het wordt in de wolstraat geverfd en te drogen gehangen aan lange stokken. Het geeft een kleurrijk geheel. Bij de tapijthandelaren vind je steevast toeristen. Ze krijgen thee aangeboden om ze zo lang mogelijk aan de praat te houden in de hoop ze een kleed te kunnen verkopen.